Tarım ve çiftliklerde dezenfeksiyon
Su bazlı bir pestisit olan TERMECA, dış kabuğu yok ederek bakteriyel, fungal ve viral etkenleri hızlı ve etkili bir şekilde yok edebilir. TERMECA, seralarda sulama sistemleri ve su depolarında tarımsal toprak, salon ve ekipmanların yüksek düzeyde dezenfeksiyonu ile tohum dezenfeksiyonunda kullanılabilir.
Pestisitler, fungisitler ve herbisitler de dahil olmak üzere kimyasal zehirler, zararlı böcekler ve yumuşakçalar, bitki hastalıkları ve yabani otlar da dahil olmak üzere zararlıları önlemek, yok etmek veya kovmak için kullanılan maddelerdir. Tarımda kullanılabilecek zehirlerin çoğu organoklorin, fosfor (organofosfor) veya karbamatlardır. Tarım ilaçlarının kullanımı çiftçiler için gerekli olmasına rağmen insan sağlığı ve çevre açısından pek çok risk oluşturmaktadır.
Kimyasal zehirler sadece kullanıcıların sağlığına değil aynı zamanda tarım ürünlerini tüketenlerin sağlığına da oldukça zararlıdır. İnsanlarda zehirle ilk temas noktası deridir; Vücut zehre maruz kaldığı anda zehir vücut tarafından emilir veya emilmeden sadece ciltte kalır ve göz tahrişine, solunum problemlerine, akut zehirlenmeye ve cilt alerjilerine neden olabilir. Ayrıca toksinlere maruz kalan işçilerde kansere yakalanma olasılığı diğer insanlara göre iki kat daha fazladır. Örneğin çalışma ortamlarında alaklor zehiri kullanan çiftçilerin kolon kanserine yakalanma riski diğer insanlara göre %50 daha fazladır.
Öte yandan, kimyasal zehirlerin nüfuz ettiği gıda ürünlerini yemek, insan vücudundaki toksik maddelerin sayısını artırarak baş ağrısı, ateş, mide bulantısı, kusma ve ishal, kalp çarpıntısı ve terleme gibi zehirlenme ve hastalık belirtilerine neden olabilir. Tarım ürünlerinde kullanılan zehirlerle kimyasal zehirlenmelerin yaşanması bakteri, virüs ve mantar gibi mikroorganizmaların neden olduğu belirtilerle benzerlik göstermektedir.
Sürdürülebilir tarımla ilgili yapılan araştırmalara göre pestisitler düşüklere, bebeklerin zihinsel gelişiminin geriliğine, hormonal faaliyetlere müdahaleye, kadın ve erkekte kısırlığa, kadınlarda adet düzensizliğine neden olabiliyor.
Bu toksinler aynı zamanda çevreye de oldukça zararlıdır çünkü bir yandan toksinlerin ve kimyasal gübrelerin tüketiminden kaynaklanan nitratlar sulak alanların, nehirlerin ve denizlerin kirlenmesine neden olarak suda yaşayan hayvan ve bitkilerin ölümüne yol açarken, diğer Buharlaşma yoluyla salınırlar veya doğrudan hava yoluyla atmosfere girerek yağmurla birlikte toprağı kirletirler.
Bu nedenle sürdürülebilir tarıma ulaşmak ve insan sağlığını ve çevreyi korumak, biyoçeşitliliği, toprak verimliliğini ve istikrarını artırmak, kimyasal zehir tüketimini azaltmaya yönelik çözümlerin sunulması gerektiği görülmektedir. Bu bağlamda araştırmacılar tarafından çeşitli yöntemler önerilmiştir:
Organik tarım: Bu sistemde kimyasal gübre, zehir ve katkı maddelerinin kullanımı sınırlandırılır veya tamamen ortadan kaldırılır. Bu sistem ürün rotasyonu ve artıkları, hayvan gübreleri, yeşil gübreler, tarım dışı organik atıklar, mekanik tarım, mineraller, toprak verimliliği için biyolojik yöntemlerin kullanılması, besin tedariği, böcek kontrolü ve yabani otları temel alır. Temelli. Fakat bu yöntemin dezavantajları da vardır. bu tür tarım zaman alıcıdır ve organik ürünler çok pahalıdır, dolayısıyla tüketici talebi fazla değildir. İkincisi, organik tarım iyi yönetilmezse mikrobiyolojik kirliliğe neden olur. Örneğin gübre (insandaki patojenik bakterilerin taşıyıcısı olarak), uygun şekilde kompostlaştırılmadığı takdirde bir organik gübre türü olarak insan sağlığı için tehlikeli hale gelir ve paketleme, işleme ve depolama sırasında organik ürünlerde kirlenme meydana gelebilir. Organik tarım basit bir süreç değildir.
Biyolojik tarım: Bu yöntemde bitkilerden, hayvanlardan, mikroorganizmalardan veya minerallerden (örneğin kanola yağı veya karbonat) elde edilen biyolojik pestisitler kullanılır. Toksik değildirler ve çevreyle daha uyumludurlar. Ancak bu pestisitlerin dezavantajları da vardır; örneğin güneş ışığına karşı hassastırlar, 4 ila 10 santigrat derece arasında tutulmaları gerekir, kullanım süreleri kısadır ve düzenli olarak kullanılmaları gerekir. Sonuç olarak, depolama ve taşıma sınırlamaları nedeniyle biyolojik pestisit, kimyasal pestisitlere göre daha pahalıdır.
Mikrobiyal insektisitler: Mikrobiyal insektisitler yavru zararlıları yok eder ve nüfuz eden zehir tehlikesi içermez, mahsulde kalsa bile mahsulde kalan kimyasal miktarının az olması nedeniyle ani reaksiyonlara neden olmaz. ancak sürekli ve uzun süreli kullanım durumunda böcek ilaçlarının kalıntıları sinir sistemi, solunum sistemi ve sindirim sistemini etkilemektedir.
Günümüz çiftçileri, su kaynaklarının yönetimi, iklim değişikliği ve küresel ısınma, tüm çabalarını kısa sürede yok edebilecek çeşitli zararlılar ve bitki hastalıkları gibi sorunlarla karşı karşıyadır. Bu nedenle, bitmiş ürünün maliyetini düşürmek, su kullanımını ve pestisit ilaçlama sıklığını azaltmak için düşük maliyetli ve basit yöntemler arıyorlar. Pestisitlerin yanlış kullanımı ilaçlama sıklığını artırabilir, daha fazla zehir kullanabilir, verimi azaltabilir ve zararlılarla mücadele için en uygun zamanı kaybedebilir.
Su, herbisit ve böceklerin taşıyıcısı olarak kullanılan en önemli sıvıdır.
Kimyasal zehirler sadece kullanıcıların sağlığına değil aynı zamanda tarım ürünlerini tüketenlerin sağlığına da oldukça zararlıdır. İnsanlarda zehirle ilk temas noktası deridir; Vücut zehre maruz kaldığı anda zehir vücut tarafından emilir veya emilmeden sadece ciltte kalır ve göz tahrişine, solunum problemlerine, akut zehirlenmeye ve cilt alerjilerine neden olabilir. Ayrıca toksinlere maruz kalan işçilerde kansere yakalanma olasılığı diğer insanlara göre iki kat daha fazladır. Örneğin çalışma ortamlarında alaklor zehiri kullanan çiftçilerin kolon kanserine yakalanma riski diğer insanlara göre %50 daha fazladır.
Öte yandan, kimyasal zehirlerin nüfuz ettiği gıda ürünlerini yemek, insan vücudundaki toksik maddelerin sayısını artırarak baş ağrısı, ateş, mide bulantısı, kusma ve ishal, kalp çarpıntısı ve terleme gibi zehirlenme ve hastalık belirtilerine neden olabilir. Tarım ürünlerinde kullanılan zehirlerle kimyasal zehirlenmelerin yaşanması bakteri, virüs ve mantar gibi mikroorganizmaların neden olduğu belirtilerle benzerlik göstermektedir.
Sürdürülebilir tarımla ilgili yapılan araştırmalara göre pestisitler düşüklere, bebeklerin zihinsel gelişiminin geriliğine, hormonal faaliyetlere müdahaleye, kadın ve erkekte kısırlığa, kadınlarda adet düzensizliğine neden olabiliyor.
Bu toksinler aynı zamanda çevreye de oldukça zararlıdır çünkü bir yandan toksinlerin ve kimyasal gübrelerin tüketiminden kaynaklanan nitratlar sulak alanların, nehirlerin ve denizlerin kirlenmesine neden olarak suda yaşayan hayvan ve bitkilerin ölümüne yol açarken, diğer Buharlaşma yoluyla salınırlar veya doğrudan hava yoluyla atmosfere girerek yağmurla birlikte toprağı kirletirler.
Bu nedenle sürdürülebilir tarıma ulaşmak ve insan sağlığını ve çevreyi korumak, biyoçeşitliliği, toprak verimliliğini ve istikrarını artırmak, kimyasal zehir tüketimini azaltmaya yönelik çözümlerin sunulması gerektiği görülmektedir. Bu bağlamda araştırmacılar tarafından çeşitli yöntemler önerilmiştir:
Organik tarım: Bu sistemde kimyasal gübre, zehir ve katkı maddelerinin kullanımı sınırlandırılır veya tamamen ortadan kaldırılır. Bu sistem ürün rotasyonu ve artıkları, hayvan gübreleri, yeşil gübreler, tarım dışı organik atıklar, mekanik tarım, mineraller, toprak verimliliği için biyolojik yöntemlerin kullanılması, besin tedariği, böcek kontrolü ve yabani otları temel alır. Temelli. Fakat bu yöntemin dezavantajları da vardır. bu tür tarım zaman alıcıdır ve organik ürünler çok pahalıdır, dolayısıyla tüketici talebi fazla değildir. İkincisi, organik tarım iyi yönetilmezse mikrobiyolojik kirliliğe neden olur. Örneğin gübre (insandaki patojenik bakterilerin taşıyıcısı olarak), uygun şekilde kompostlaştırılmadığı takdirde bir organik gübre türü olarak insan sağlığı için tehlikeli hale gelir ve paketleme, işleme ve depolama sırasında organik ürünlerde kirlenme meydana gelebilir. Organik tarım basit bir süreç değildir.
Biyolojik tarım: Bu yöntemde bitkilerden, hayvanlardan, mikroorganizmalardan veya minerallerden (örneğin kanola yağı veya karbonat) elde edilen biyolojik pestisitler kullanılır. Toksik değildirler ve çevreyle daha uyumludurlar. Ancak bu pestisitlerin dezavantajları da vardır; örneğin güneş ışığına karşı hassastırlar, 4 ila 10 santigrat derece arasında tutulmaları gerekir, kullanım süreleri kısadır ve düzenli olarak kullanılmaları gerekir. Sonuç olarak, depolama ve taşıma sınırlamaları nedeniyle biyolojik pestisit, kimyasal pestisitlere göre daha pahalıdır.
Mikrobiyal insektisitler: Mikrobiyal insektisitler yavru zararlıları yok eder ve nüfuz eden zehir tehlikesi içermez, mahsulde kalsa bile mahsulde kalan kimyasal miktarının az olması nedeniyle ani reaksiyonlara neden olmaz. ancak sürekli ve uzun süreli kullanım durumunda böcek ilaçlarının kalıntıları sinir sistemi, solunum sistemi ve sindirim sistemini etkilemektedir.
Günümüz çiftçileri, su kaynaklarının yönetimi, iklim değişikliği ve küresel ısınma, tüm çabalarını kısa sürede yok edebilecek çeşitli zararlılar ve bitki hastalıkları gibi sorunlarla karşı karşıyadır. Bu nedenle, bitmiş ürünün maliyetini düşürmek, su kullanımını ve pestisit ilaçlama sıklığını azaltmak için düşük maliyetli ve basit yöntemler arıyorlar. Pestisitlerin yanlış kullanımı ilaçlama sıklığını artırabilir, daha fazla zehir kullanabilir, verimi azaltabilir ve zararlılarla mücadele için en uygun zamanı kaybedebilir.
Su, herbisit ve böceklerin taşıyıcısı olarak kullanılan en önemli sıvıdır.
.jpg)